یکی گفت

 

            همه فعل هایم ماضی اند

             ماضی خیلی خیلی بعید !!!

            خدایا....

                     ببین  دلم برای یک حال ساده دلتنگ شده

 

درد آشنای شاعر دل غصه های سخت!
پس کی بهار شعر تو را شاد می کند؟
دلتنگ جمعه های خزان خورده ای و سرد
اندوه در خیال تو بیداد می کند
باران به بام خانه دگر باره می رسد
پاییز را بهانه ی فریاد می کند
تندیس شاعرانه ی چشمان خیس را
در جای جای پنجره ایجاد می کند
چشمان رودسان تو گر خشک آبروست
هر چتر آب خورده تو را یاد می کند
اما تو باز شاعر دل غصه ای و باز
اندوه در خیال تو بیداد می کند
ذهنت هنوز گر به کمین سرایش است
صیاد عشق باش که آزاد می کند
از بند فصل فصل چنانت که بشنوی
شعر تو بید زمزمه در باد می کند

 

 

       

            ماهی کوچکی بودم تنها. سنگی یه روز راهمو بست

                               پناه من یه برکه بود اونم یه روز از غم  من دلش شکست