اولین فیلم بروسلی در آمریکا مارلو نام داشت که در سال (۱۹۶۹) در آن بازی کرد. پس از آن به مدت سه سال در آمریکا برای بازی در فیلم تلاش نمود ولی موفق نشد. او مدت‌ها سرگردان بود و هیچ کارگردانی حاضر به قبول یک خارجی چشم‌بادامی نشد. زیرا هنر وی از دیدگاه غربی‌ها که فقط با اسلحه و خون‌ریزی سروکار داشتند، نمی‌توانست تماشاگران را جذب سینما کند! بروسلی پس از این‌که نتوانست در آمریکا هنر خود را عرضه کند و با صدها پاسخ «نه» مواجه شد، با ایمان و پشتکار تمام، به تمرین فنون هنرپیشگی پرداخت و به هنگ‌کنگ رفت تا در تعدادی فیلم کم‌هزینه هنگ‌کنگی به تهیه‌کنندگی «ریموند چو» نظیر «اژدها وارد می‌شود» بازی کرده و شاهکارهای جاویدان خود را خلق کند.

نمایش این فیلم شهرت و ثروت کلانی برای او به ارمغان آورد. او همان سال (۱۹۷۳) در فیلم بازگشت اژدها با کارگردانی خودش بازی کرد. این آخرین فیلم کامل بروسلی بود. بازی مرگ آخرین فیلمی است که بروسلی در آن بازی کرده است، ولی این فیلم به علت مرگ بروسلی نیمه‌کاره ماند و در سال (۱۹۷۸) با چند صحنه اضافی به نمایش در آمد.

مرگ بروسلی

حقیقت مرگ بروسلی هنوز در پرده ابهام است. قتل او توسط باجگیران هنگ‌کنگی به علت باج ندادن، ضربه کشنده یک ورزشکار رزمی، زندگی در یک خانه نفرین شده و مرگ به خاطر طلسم خانه، از شایعاتی بودند که درباره مرگ او رایج بود. اما طبیب و پولیس علت مرگ او را نرسیدن اکسیژن به مغز به‌علت دوش گرفتن در زیر آب داغ و پر از بخار گزارش کردند. جسد بروسلی بدون هیچ گونه نشانی از جراحت و یا ضرب‌دیدگی در آپارتمانش در هنگ‌کنگ یافت شد.

 

تأثیر بروسلی بر سینمای رزمی

با وجود زندگی کوتاه ، بروسلی نقش تاثیرگذاری در ژانر سینمای رزمی دهه (۱۹۷۰) داشت. این تاثیر سال‌ها بعد نیز ادامه داشت به طوری که هنوز سایه او روی بسیاری از فیلم‌های حادثه‌ای هالیوود مانند ماتریس، ببر خیزران، اژدهای پنهان و باشگاه مبارزه دیده می‌شود و بسیاری از رسانه‌ها در سالگرد ‌مرگ او که در روز (۲۰) جولای (۱۹۷۳) اتفاق افتاد، بخشی از برنامه‌های خود را به این شخصیت مشهور دنیای ورزش و سینما اختصاص می‌دهند.

بروسلی همچنین یکی از عوامل اصلی پیدایش و گسترش سینمای ورزشی هنگ‌کنگی و یا به طور کلی گونه سینمای هنرهای رزمی است. تاثیر مستقیم او روی سینمای رزمی و نقش او در محبوبیت ستاره‌های این‌گونه از فلم‌ها مانند «جت لی»، «جکی چان» و یا «ژان کلود ون دام»، که از او کاملا پیروی می‌کنند، غیرقابل انکار است. به‌گونه‌یی که هنوز هم فیلم‌های وی طرفداران زیادی داشته و کتاب‌های بسیاری درباره وی نوشته شده است.

وی که برای اولین‌بار اقدام به ساخت فیلم‌های رزمی نموده و هنر رزمی شرقی را به دنیا معرفی نمود، تحول عظیمی را در سینما ایجاد کرده و منشأ توجه و تولید فلم‌های رزمی دیگر شد. سال‌ها پس از مرگ بروسلی، تهیه‌کنندگان و کارگردانان هنگ‌کنگی، فلم‌هائی کاملا شبیه با فلم‌های او می‌ساختند و از بازیگرانی با ظاهر و فیزیک شبیه او و حتی با نام و تلفظ «بروسلی» فقط با تفاوت در املای اسامی، در این فیلم‌ها استفاده می‌کردند. ولی هیچ کدام از این بازیگران ذره‌ای از شهرت و محبوبیت بروسلی را نمی‌توانستند به‌دست بیاوردند، و فیلم‌ها نیز با موفقیت چندانی مواجه نمی‌شدند. زیرا در تکنیک‌ها، مبارزات و رفتار بروسلی، مردانگی، گذشت و عزت‌نفس به‌وضوح قابل مشاهده بود و حتی ذره‌یی غرور و تکبر در او دیده نمی‌شد. در صحنه‌های زیادی از مبارزات او می‌بینیم که وقتی سلاح از حریف بدکردار او می‌افتد، بروسلی نیز سلاح خود را بر زمین انداخته و با دست خالی به مبارزه ادامه می‌دهد. این برخلاف سینمای خشن غربی است که با سنگین‌ترین و مخوف‌ترین سلاح‌ها، به جنگ بی‌دفاع‌ترین افراد رفته و آنان را به سادگی و بی‌رحمانه کشتار می‌کنند.